Van de diep menselijke behoefte aan instant gratification wordt in reclame met grote graagte gebruik gemaakt. Seks blijkt daarbij een bijzonder bruikbaar instrument. Want zoals iedereen weet: sex sells. Dat is in de wereld van de popmuziek natuurlijk niet anders. Popmuziek is dan ook doordesemd met verwijzingen naar seks.
Gebruik maken van seksuele ondertonen kan enigszins verhuld, zoals het wijd verbreide gebruik van ‘rock’ als synoniem van de oudste handeling op aarde. Ook de in de blues gangbare uitdrukking Back Door Man – het door Willie Dixon geschreven nummer is onder meer gecovered door The Doors op hun baanbrekende debuut uit 1967 – valt in deze categorie.
Het kan ook openlijker, zoals de Canadese schone Lee Aaron (Karen Greening) met haar prettig krachtige stem, onder meer laat zien in een video van Under Your Spell van haar debuutalbum The Lee Aaron Project (1982). Ze staat al snel bekend als de Metal Queen, naar de titel van het tweede album (1984) en een nummer daarop. Het is duidelijk dat (de manager van) Lee haar looks succesvol weet in te zetten om de wereld te veroveren. Ook met een fotoreportage in een Amerikaans mannenblad en door clips als deze, deze of deze. Haar artistieke hoogtepunt bereikt Aaron in 1987 op het album Lee Aaron (met nummers als Powerline). Eind jaren negentig is ze haar imago van stoeipoes begrijpelijkerwijs beu en besluit ze zich een meer ingetogen en stijlvol image aan te meten. Het jazzy, singer/songwriter-achtig materiaal dat daarbij past, is voor de gemiddelde rocker weinig interessant, maar live blijkt ze gelukkig wel bereid zo nu en dan terug te grijpen op de vroegere succesdagen.
Al te expliciet taalgebruik ligt vooral in de V.S. gevoelig. Tipper Gore, vrouw van ex-vice-president Al Gore, weet via het oprichten van het Parents Music Resource Center (PMRC), zelfs gedaan te krijgen dat de muziekindustrie verplicht wordt Parential Guidance-stickers te plakken op CD’s van vuil spuiende artiesten. Het verzet hiertegen is groot, vooral onder stevigere rockbands, zoals Rage Against The Machine. Overigens blijkt de tere kinderziel minder kwetsbaar wanneer er geld te verdienen valt. Zo kan de CD For Unlawful Carnal Knowledge – doorgaans gemakshalve afgekort tot F.U.C.K. – van de populaire band Van Halen ook gewoon zonder sticker en boven de toonbank worden verkocht.
Ook in bandnamen zijn regelmatig meer of minder subtiele verwijzingen naar seksuele handelingen te vinden.
De naam van de band Porno For Pyros, een bij vlagen interessant Art Rock-project rond Perry Farrell, het charismatische opperhoofd van het prettig gestoorde Jane’s Addiction (onder meer bekend van de hit Been Caught Stealing), spreekt voor zich.
Evenals het Schotse Heavy Pettin’, dat in 1983, als onderdeel van de NWOBHM, het prima debuutalbum Lettin’ Loose uitbrengt, al vereist de zang van Hamie wel een acquired taste. Enkele jaren later volgt het wat gepolijster, maar minstens even sterke Rock Ain’t Dead. In 1987 wordt de Hard Rock-credibility helaas geheel om zeep geholpen door met het nummer Romeo mee te doen aan de Britse voorronden van het Eurovisiesongfestival, en ziet de band zich uiteindelijk gedwongen te stoppen. Postuum verschijnt nog het wat poppy, maar toch ook interessante Big Bang, met daarop naast Romeo bijvoorbeeld ook Madonna On The Radio. Twintig jaar later blijkt het meedoen aan het songfestival voor het hardrockpubliek overigens geen probleem meer, zoals blijkt uit het carrièreverloop van het Finse Lordi, waarbij wellicht ook meespeelt dat Lordi een veel extremere metal-variant brengt en het songfestival wint.
Een iets subtielere en sjiekere verwijzing naar seksuele handelingen vinden we bij Steely Dan, genoemd naar de dildo uit William Burroughs roemruchte roman The Naked Lunch.
Het kan allemaal veel erger. Afgezien van Prince, die (ook) in dit opzicht zijn tijd ver vooruit was, blinken in het bijzonder rappers op dit punt uit. Voorlopig ‘hoogtepunt’ in de stevigere rocksector lijkt de tekst van WCSR op het album Cocky (2001) van superster Kid Rock. Hier biedt de Kid in een ‘duet’ op tegen Snoop Dogg, die op dit punt toch al geen misselijke reputatie heeft. Lees en geniet (of niet). Hoe dan ook: het album verkoopt als een tiet. Juist in de V.S.
Seks en rock, ze kunnen nauwelijks zonder elkaar. En dan hebben we het nog niet eens over de onheilige drieëenheid die ze vormen met drugs. Die wordt onder meer beproefd op het vernietigende debuut Blackout In The Red Room (1990) van Sleaze Rockers Love/Hate, een soort Guns ’n Roses on steroids. Waar titels als Slutsy Tipsy, Slave Girl (refrein: she’s a gang bang slave girl) en Why Do You Think They Call It Dope? al weinig te raden overlaten, komt men in Rock Queen met de volgende ontboezeming: met a little girl, just thirteen, she’s a knock-down blue-eyed slut psycho-virgin tease, rock queen, thirteen, buxom blonde, bad dream, let me touch your cookies – let me eat your cookies – now. Enfin, het lijkt verstandig dertienjarige dochters bij deze kunstenaars uit de buurt te houden. Of, zoals Slade al in de jaren zeventig zong: Lock Up Your Daughters.
Dat seks, rock en humor een uiterst smakelijke cocktail kunnen vormen, bewijst Van Halen in 1988 nog maar weer eens ten overvloede op het album OU812 met nummers als Finish What You Started (met een alleszins aantrekkelijke videoclip) en Sucker In A 3 Piece. Laatstgenoemde nummer handelt over de ergernis die de gewone man op gezette tijden overvalt omdat mooie vrouwen, als puntje bij paaltje komt, toch vaak de voorkeur geven aan mannen met geld. De songtekst is een aardig staaltje poppoëzie. En de power van het nummer past goed bij de bezongen oergevoelens. Overigens windt (dan inmiddels ex-) Van Halen-zanger Sammy Hagar er op zijn soloalbums evenmin doekjes op, getuige het, ook als single uitgebrachte, nummer Shag (tekst) – ook al een synoniem van de oudste beweging der mensheid – van de party-cd Red Voodoo.
Maar het combineren van humor en seks kan Mr. Cool Himself, David Lee Roth, voorganger én tevens opvolger van Sammy Hagar bij Van Halen, natuurlijk veel beter. Want zowel beide heren, als hun fans zijn in een voortdurende onderlinge strijd verwikkeld, waarbij de één per definitie het tegengestelde vindt van de ander. Roth heeft dan ook helemaal geen probleem met rijke mannen die de mooie meisjes inpikken. Integendeel, hij is juist zelf zo’n rijke, mooie, knappe en grappige man. Hij heeft vrouwen bij de vleet. Zijn probleem is dat hij zich zo eenzaam voelt. Gelukkig weet een zigeunerin raad: Sensible Shoes (tekst).
Maar ondertussen zit de gewone man toch maar mooi met het probleem dat rijke jochies en mannen alles wat het leven mooi maakt voor zichzelf inpikken. Deze problematiek heeft Billy Squier op z’n solo-debuut uit 1980 al fraai bezongen in Rich Kid (tekst). Of de daarin gekozen oplossing – om dan zelf maar ten koste van alles rijk proberen te worden – verstandig is, valt echter te bezien. Zelf slaagt Squier er met z’n volgende album Don’t Say No (1981) overigens prima in om toe te treden tot legioen van de rich kids. En laten nu juist rockmuzikanten bovengemiddeld scoren op het aantrekken van mooie vrouwen, zoals blijkt uit dit (vast niet volledige en overigens flink aan wijzigingen onderhevige) overzicht. Gelukkig ligt Squier’s succes niet in de laatste plaats aan de kwaliteit van het gebodene, waaronder de succesvolle singles The Stroke en In The Dark. Die kwaliteit is ook terug te vinden in Like I’m Loving You (tekst), dat op het debuut na het nummer Rich Kid volgt. Het is misschien wel het mooiste liefdesliedje dat ooit is geschreven.
Maar dan bevinden we ons al lang niet meer in het domein van de platte seks, maar in dat van de Liefde…