Category: Dutch

Van de diep menselijke behoefte aan instant gratification wordt in reclame met grote graagte gebruik gemaakt. Seks blijkt daarbij een bijzonder bruikbaar instrument. Want zoals iedereen weet: sex sells. Dat is in de wereld van de popmuziek natuurlijk niet anders. Popmuziek is dan ook doordesemd met verwijzingen naar seks.

Gebruik maken van seksuele ondertonen kan enigszins verhuld, zoals het wijd verbreide gebruik van ‘rock’ als synoniem van de oudste handeling op aarde. Ook de in de blues gangbare uitdrukking Back Door Man – het door Willie Dixon geschreven nummer is onder meer gecovered door The Doors op hun baanbrekende debuut uit 1967 – valt in deze categorie. read more

Klik hier:

130206-Kiss-A-Baby

Dat het de Westerse wereld op dit moment economisch minder goed gaat, is het understatement van de eeuw. Duidelijk is dat er jarenlang te veel op de pof is geleefd. En dat we de komende tien jaar zullen moeten sparen voor de dingen die we de afgelopen tien jaar op de pof hebben aangeschaft.

Verschillende rockers hebben in teksten op artistieke wijze uiting gegeven aan hun gevoelens over het economische (en daarmee maatschappelijke) klimaat. Aan het kille begin van de jaren tachtig gebeurde dat bijvoorbeeld door Hellanbach in Times Are Getting Harder en Maybe Tomorrow (beide van  het debuut Now Hear This van de band uit 1983). Anno nu weet de supergroep Chickenfoot op het recente album III in het nummer Three And A Half Letters de spijker op de kop te slaan. read more

Hardrock staat bekend als een muziekgenre waarin, zowel bij de uitvoerenden als bij de luisteraars, jonge, blanke mannen met het nodige testosteron de dienst uitmaken. Het daarbij passende stoere imago straalt dan ook duidelijk af van de teksten, de muziek en de fans.

Toch zijn er ook muzikanten die door hun seksuele geaardheid van dit standaardbeeld afwijken. Dat ze zodoende een allesbehalve eenvoudig bestaan in de metalscene leiden, mag duidelijk zijn.

Rob Halford

Een voorbeeld van hen is Rob Halford, die van 1973 tot 1992 (en vervolgens opnieuw vanaf 2004) zanger is van de invloedrijke metalband Judas Priest. In de jaren zeventig en tachtig geldt hij als Metal God, die een belangrijke invloed uitoefent op de schare jonge fans die de band omringt. Zo introduceert Halford met succes de stoere, leren armband met spikes. read more

Het schoolvoorbeeld van humor in de hardrock is This Is Spinal Tap. Wie deze quasi-documentaire over de gelijknamige band heeft gezien, kijkt nooit meer op dezelfde manier naar interviews met bands. De documentaire uit 1984 is van speelfilm-lengte en heeft niet voor niets vele bewonderaars. Er is zelfs een 309 pagina’s tellend boek over de film: This Is Spinal Tap, The Official Companion (2000).

Centrale man achter de film is Rob Reiner, bij velen bekend als Meatball, de schoonzoon van Archie Bunker in de comedyserie All In The Family. Reiner vertolkt zelf in de film op overtuigende wijze de documentairemaker/interviewer. Het ‘verhaal’ gaat over een band die op z’n zachtst gezegd de hoogtijdagen inmiddels al lang achter de rug heeft. Of er wel echt hoogtijdagen zijn geweest wordt niet duidelijk. Maar dat weerhoudt de bandleden er niet van om er stoere verhalen over te vertellen. Zij zien zichzelf als kunstenaars pur sang, die staan in de traditie van de klassieke componisten. Misschien hebben ze per ongeluk de studie Running with the Devil – Power, Gender and Madness in Heavy Metal Music (Wesleyan University Press, 1993, pp. 57 e.v.) van wetenschapper Robert Walser gelezen. Helaas past het beeld dat de kijker via de lens van de documentairemaker krijgt niet echt bij de door de band verwoorde inspiratiebronnen. read more

Covers zijn zelden beter dan het orgineel. Een artiest die een cover ten gehore brengt, maakt gebruik van het artistieke werk van een ander en kan daardoor, als het om een cover van een bekend nummer gaat, vrijwel inspanningloos meeliften op het commerciële succes van het orgineel. Toch kunnen nieuwe interpretaties van bekende nummers ook interessant zijn. In de wereld van de klassieke muziek doet men tenslotte ook niet anders.

Een voorbeeld van een cover die misschien wel interessanter is dan het orgineel is All Along The Watchtower. Dit nummer, dat is geschreven en uitgebracht door Bob Dylan, is immers op indrukwekkende wijze aan de vergetelheid ontrukt door Jimi Hendrix. Maar zelfs hier knaagt de twijfel. Zouden we er ook zo over denken als Hendrix niet de status van ongenaakbare superheld zou hebben bereikt? En wie van de mensen die deze cover beter dan het orgineel vinden, kende het orgineel al voordat hij de versie van Hendrix hoorde? read more